BOKS (1932 -1994)

1932 Sekcja założona w 1932 roku została zgłoszona do PZB w Poznaniu i OZB w Łodzi.

1933 5.03. odbył się pierwszy występ w turnieju pierwszego kroku bokserskiego w sali kina ŚWIT, ul. Św. Antoniego 6 (po wojnie BOMIS). Najbardziej zaawansowany technicznie Jan Goździk szkolił pozostałych pięściarzy. Sekcja liczyła 12 osób, wśród nich: Józef Pietrasik, Karol Adamski, Jerzy Arndt, Mieczysław Gadaj, Władysław Kot, Juliusz Mutsche i inni.
Pierwszy mecz towarzyski TFSJ stoczył 8.04. w Piotrkowie.

1934 W sali Straży Pożarnej 15.04. odbył się mecz z KP ZJEDNOCZENI Łódź - 2 : 8. Jedyną walkę wygrał J. Arndt. Potem była seria występów w tym: 30.09. w Spale o puchar Prezydenta RP w zawodach klubów fabrycznych, 1.12. TFSJ:BARKOHBA Łódź 10:4 (wygrali J.Pietrasik, K. Adamski, J. Arndt, A. Zatorski, J. Goździk). Wyróżniający się bokser TFSJ J.Pietrasik był pupilem widowni również w latach powojennych, w łódzkim ZRYWIE. Popularność boksu w Tomaszowie rosła, zwiększała się też widownia, wkrótce walki przeniesiono do sali kina MODERN.

1935 20.01. mecz TFSJ z łączonym zespołem GEYER i MAKKABI
03.02. TFSJ - WIMA. Drużyna przegrywa, ale walczy w 8-osobowym składzie. 3-4.03. TFSJ - MAKKABI Częstochowa
17.03. TFSJ - KRUSCHE-ENDER Pabianice
Bokserzy występowali też w turniejach indywidualnych. Jan Goździk ukończył kurs przodownika bokserskiego, który zezwalał na prowadzenie treningów. Uprawnienia sekundantów po złożeniu egzaminów sędziowskich otrzymały 3 osoby: Władysław Krężelewski, Stanislaw Salski i Wacław Skorupiński.
Latem grupa bokserów TFSJ wystąpiła w rewii bokserskiej w Spale. Pod koniec roku liczebność sekcji tak wzrosła, że przeprowadzono wewnętrzny turniej klasyfikacyjny w którym wyłoniono 10 reprezentacyjnych zawodników: K. Adamski, J. Arndt, M. Gadaj, J. Goździk, W. Kott, Leon Kraszkiewicz, J. Mutschke, Tadeusz Ojrzyński, J. Pietrasik i Edmund Wojewódzki.

1936 Drużyna ta wystartowała w turnieju O. Landecha - propagatora idei klubów fabrycznych. 5.01. po meczu TFSJ - IKP Łódź 7:9 została ona wyeliminowana z dalszych walk, mimo złamania regulaminu przez IKP i protestu TFSJ.
Ilościowo sekcja nie rozwijała się dynamicznie, gdyż hamowano dopływ młodych pięściarzy „wybijając im boks z głowy" pięściami starszych zawodników, zainteresowanych utrzymaniem pracy w fabryce. Zanotowano jeden przypadek, gdy „nowy" o nazwisku Olejnik znokautował w sparingu starego wyjadacza. Był to później - po wojnie, mistrz Polski wagi półśredniej - łodzianin Olejnik. Mecze z KSZO Ostrowiec, przegrane przez TFSJ rozszerzyły kontakty bokserskie na Kielecczyznę (2:12)
Poziom bokserów był zróżnicowany, ponadto brakowało obsady w wagach cięższych.

1937 Rozpoczęto szkolenie w szerokim zakresie i w sekcji pojawili się nowi bokserzy: Andrzejewski, Tadeusz Bartosiak, Jan Bartosik, Tadeusz Dębiec, Roman Duczyński, Henryk Kraska, Marian Kutermach, Czesław Sadłecki, Tadeusz Tesch i Aleksander Żerek.
Sparing -partnerami bokserów TFSJ byli zawodnicy „TOMASZOWIANKI" mimo słabego poziomu tej drużyny. Zaczęły się zwycięstwa w meczach ze STRZELCEM Piotrków 10:6 i remis w Pabianicach z KRUSCHE - ENDER.
Indywidualnie zawodnicy TFSJ nie odnosili sukcesów a jedyny reprezentant w mistrzostwach okręgu w Łodzi nie odniósł sukcesów.

1938 Sezon 1937/1938 zaczął się w listopadzie 1937 roku. Z drużyny ciągle ubywali zawodnicy, mimo zasilania drużyny nowymi nabytkami. Ciężkiej kontuzji nabawił się Cz. Sadłecki i nie wrócił do boksu, a próby obsadzenia w wadze ciężkiej Reinholdta z okolic Koluszek były nieudane. Zespół walczył jednak z wieloma partnerami, w tym bardzo silnymi, co stanowiło część planu przygotowań do występu w klasie B. Rozegrano między innymi spotkania:
12.12.37. TFSJ - TG SOKÓŁ Tomaszów Maz. 8 : 6
06.03.38. TFSJ - GRANAT Kielce 4 : 10
13.02.38. IKP Łódź - TFSJ 10 : 6
20.02.38. TFSJ - KS VORWAERTS W-wa 7 : 9
13.03.38. PROCH Pionki - TFSJ 4 : 12
20.03.38. GRANAT Kielce - TFSJ 13 : 3
20.04.38. TFSJ - KS FORT BEMA W-wa 4 : 12
15.05.38. KS FORT BEMA W-wa - TFSJ 12 : 4
W zespole FORTU BEMA walczył słynny polski pięściarz Antoni Kolczyński, który gładko pokonał naszego Tadeusza Bartosiaka.
Treningi TFSJ prowadził pod nieobecność Jana Goździka - Mieczysław Wojsławski. Kurs instruktora ukończył też J. Arndt.
Rozgrywki klasy B rozpoczęły się 2.10.1938 r.. Oto niektóre wyniki:
02.10.38. TFSJ - GWIAZDA Łódź 9 : 5
09.10.38. TFSJ - GEYER II Łódź 7 : 9
22.I0.38. SOKÓŁ Łódź - TFSJ 8 : 8
11.38. STRZELEC Piotrków - TFSJ zwycięstwo TFSJ
Po tym ostatnim meczu tłum piotrkowian niezadowolonych z porażki ich ulubieńca Królikowskiego z M. Wojsławskim zamierzał zlinczować tomaszowską drużynę, którą w drodze na dworzec ochraniała policja. Zespół TFSJ zajął drugie miejsce w klasie B za drużyną GEYER II i awansował do klasy A.

I939 Pierwszy tytuł mistrza okręgu zdobył J. Arndt w wadze piórkowej, a niebawem wraz z Prymasem i Pahlem opuścili oni Polskę wyjeżdżając do Niemiec. Opuścił też drużynę J. Pietrasik powołany do wojska. Zespół występował w składzie: Henryk Adamiec, Tadeusz Bartosiak, Jan Bartosik, Tadeusz Dębiec, Jan Goździk, Marian Kutermach, Jerzy Szmidel, Jerzy Warych, Mieczysław Wojsławski i Aleksander Żerek.
Debiut w klasie A nastąpił 27.08.1939 r. z drużyną GEYER'A Łódź i zakończył się klęską 1 : 15. Jedyny punkt zdobył J. Warych. Następnego meczu nie było 01.09.1939 r. zaczęła się II wojna światowa.

1948 Sekcja bokserska WZKS WŁÓKNIARZ powstała jesienią i została zorganizowana przy kole JEDWAB. Trenerem został najpopularniejszy przed wojną pięściarz TFSJ Józef Pietrasik.

1949 7.10.1949. odbył się turniej „Pierwszego Kroku Bokserskiego" z udziałem klubów: JEDWAB, LECHIA Tomaszów, ZWIĄZKOWIEC Tomaszów, CONCORDIA GWARDIA i KORABIA Piotrków Tryb. Po tym turnieju zarząd zgłosił drużynę do rozgrywek klasy B, które rozpoczęły się 20.11.1949 r. Po zakończeniu rywalizacji 4.06.1950 r. zespół WŁÓKNIARZA był piąty w tabeli końcowej. Rywalizowały między innymi: LEGIA Łódź, WIDZEW Łódź, SPÓJNIA Kutno, KOLEJARZ Zduńska Wola, LEGIA Sieradz i inni. W drużynie WŁÓKNIARZA występowało 17 pięściarzy. Wśród nich był Wiktor Łamajkowski w wadze koguciej (5 wygranych
walk), a najwięcej zwycięskich walk miał Bogumił Wulkiewicz w wadze piórkowej (12 zwycięstw i 1 przegrana).

1950 Występy w mistrzostwach okręgu były bez większych sukcesów. Organizowano mecze pokazowe, towarzyskie, turniej „Pierwszego Kroku" w Łodzi i inne. Ponieważ trener Józef Pietrasik odszedł z klubu na kurs instruktorski wysłano Bogumiła Wulkiewicza.
W sezonie 1950/1951 wprowadzono dwie nowe wagi: lekkopółśrednią i lekkośrednią i odtąd spotkania mistrzowskie odbywały się w 10 wagach. Klasę B podzielono też na trzy grupy, po 5 drużyn w każdej. Przeciwnikami WŁÓKNIARZA w meczach klasy B były: STAL i GWARDIA Piotrków Tryb., LTNIA Radomsko oraz nie odnotowana w kronikach drużyna. WŁÓKNIARZ zajął I miejsce w grupie wygrywając 6 spotkań a dwa remisując - pkt. 14 : 2, walk 101 : 47. W wyniku baraży z dwoma najlepszymi drużynami pozostałych grup klasy B, m.in. CWKS Łódź i SPÓJNIĄ Kutno WŁÓKNIARZ awansował do klasy A okręgu łódzkiego.

1951 Ciekawymi spotkaniami towarzyskimi w roku 1950 były mecze SPÓJNIA Tomaszów (p. LECHIA) - WŁÓKNIARZ. W zespole SPÓJNI walczyli: Marian Twardowski (później trener bokserów PILICY), R. Świdziński (później w PILICY) oraz Janusz Kozerawski (działacz piłki ręcznej PILICY).
W mistrzostwach okręgu jedyny tytuł zdobył w wadze lekkiej Bogumił Wulkiewicz.

1952 W sezonie 1951/1952 WŁÓKNIARZ walczył ze zmiennym szczęściem rywalizując m.in. z: OGNIWEM Pabianice, SPÓJNIĄ Kutno, BAWEŁNĄ Łódź, WŁÓKNIARZEM Pabianice i CWKS Łódź. Kierownikiem sekcji był Stanisław Siąkowski, a w drużynie występowali: Bogumił Wulkiewicz, Zdzisław Janakiewicz, Jan i Roman Goździkowie., Zbigniew Dutkiewicz, Henryk Bąkowski, Janusz Zimnicki, Dormowicz, Stańczyk, Arkuszyński, Rysiewski.
W meczu towarzyskim WŁÓKNIARZ pokonał ŁKS Łódź 11 : 7 w dniu 21.12.1952 r..

1953 Po uznaniu TZWS za zakład chemiczny obok WŁÓKNIARZA powstał KS UNIA. Część zawodników przeszła do nowego klubu a słabnący WŁÓKNIARZ połączył się w końcu z RKS LECHIA w 1957 roku. Sekcję trzeba było tworzyć od początku.

1954 Debiut pięściarzy KS UNIA nastąpił 2.05.1954 r. w mistrzostwach pierwszego kroku gdzie wystąpiło czterech zawodników. Tytuły mistrzów pierwszego kroku zdobyli Jan Kołodziejski po zwycięstwie nad Smiecińskim ZRYW Kutno w wadze koguciej, Wacław Marażewski wygrał z Hertlem OGNIWO Pabianice w wadze piórkowej, a w ciężkiej - Stefan Lisicki wygrał z Kąkolewskim ZRYW Kutno. Przegrał tylko Ryszard Krawczyk w wadze lekkośredniej.
24.06.1954 r. w mistrzostwach WKKF w Łodzi zwyciężył junior W. Marażewski w wadze piórkowej, a senior S. Lisicki był drugi w ciężkiej.

1955 W sezonie 1954/1955 zespół KS LJNIA startował w klasie B zajmując piątką pozycję w tabeli z 16 pkt. Drużynę trenował Bogumił Wulkiewicz. Indywidualne sukcesy odnosili: R. Krawczyk, W. Marażewski, E. Matuszewski, Z. Dutkiewicz, Z. Ziomek, W. Paluchowicz.
Reorganizacja rozgrywek drużynowych przeprowadzona przez Sekcję Boksu WKKF w Piotrkowie Tryb. spowodowała niespodziewany awans UNII do klasy A okręgu łódzkiego.
Na dziesięć drużyn, które rozpoczęły sezon 1955/1956 w klasie A UNIA zakończyła rozgrywki na trzeciej pozycji, a w sezonie walczyło trzynastu pięściarzy:
Zbigniew Rajewski (4 zwycięstwa), Zygmunt Cwiech (7 zwycięstw), Jan Kołodziejski (6 zwycięstw), Wacław Marażewski (9 zwycięstw), Edward Matuszewski (9 zwycięstw i 1 remis), Zdzisław Ziomek (6 zwycięstw), Stanisław Śmiechowski (8 zwycięstw), Stanisław Goździk (6 zwycięstw), Sławomir Kałuża (6 zwycięstw) i inni.
Sezon zakończył remisowy mecz towarzyski z BUDOWLANYMI Łódź.

1956 W wyniku sezonu 1955/1956 sześciu pięściarzy zdobyło drugą klasę sportową. Przed kolejnym sezonem 1956/1957 dwunastu zawodników przeszło obóz kondycyjno szkoleniowy w Spale. Kolejną reorganizacją była łódzko - kielecka międzyokręgowa klasa A, w której UNIA miała słabą pozycję, przegrywając pierwsze mecze, a potem zaczęła odrabiać straty. W drużynie występował już Jan Szczepański.
Treningi krótko prowadził St. Kaczmarek i Józef Gancarek z Łodzi, a od 1.07.1956 r. treningi przejął Piotr Bogucki oraz Marian Twardowski.
S. Smiechowski reprezentował Polskę w meczu juniorów z Austrią. Pięściarze byli też w reprezentacji Łodzi oraz startowali w licznych turniejach.
Zakończył swoją karierę sportową Zbigniew Dutkiewicz, który stoczył 42 walki, z czego 20 wygrał i 3 zremisował.

1957 Trenerem drużyny PILICY zostaje Marian Twardowski a kierownikiem sekcji Stanisław Siąkowski. Drużyna walczy z powodzeniem w sezonie 1957/1958 w klasie A w składzie:
waga musza Jan Kołodziejski
waga kogucia Jan Szczepański
waga piórkowa Wacław Marażewski
waga lekka Jan Gajda
waga lekkopółśrednia Marian Pasikowski
waga półśrednia Bolesław Winiarski
waga lekkośrednia Roman Goździk
waga średnia Mirosław Jankowski
waga półciężka Ryszard Świdziński
waga ciężka Henryk Bąkowski i Stefan Lisicki
Bokserzy PILICY są często powoływani do reprezentacji juniorów Łodzi,
zajmując np. III miejsce w pucharze GKKFiT.

1958 Był to pierwszy rok większych sukcesów bokserów PILICY dzięki zdobyciu przez J. Szczepańskiego tytułu wicemistrza Polski seniorów. Wcześniej Jan Kołodziejski i Jan Szczepański zdobyli tytuły mistrzów okręgu i prawo startu w Mistrzostwach Polski. W. Marażewski, B. Winiarski i R. Goździk byli na piątych pozycjach w rankingu ŁOZB. Sezon 1958/1959 zakończył się awansem do III ligi, który zauważono w Dyrekcji TZWS fetując go spotkaniem ze zwycięską drużyną.
Wycofuje się ze sportu Ryszard Świdziński po stoczeniu 87 walk, z których 54 wygrał i 7 zremisował.

1959 Mistrzami okręgu zostają ponownie Jan Kołodziejski i Jan Szczepański. W Mistrzostwach Polski Jan Kołodziejski zdobywa brązowy medal a Jan Szczepański srebrny. Po obozie w Krynicy Morskiej rozpoczęto rozgrywki trzeciej ligi z drużynami: BAWEŁNA i BUDOWLANI Łódź, STAL i CZARNI Kutno, BŁĘKITNI KIELCE, GRANAT Skarżysko. Drużyna obroniła się przed spadkiem z ligi zwycięstwami w trzech ostatnich meczach.

1960 Szybką karierę pięściarską rozpoczyna wychowanek trenera M. Twardowskiego Zygmunt Kielich. Po zdobyciu mistrzostwa w I kroku bokserskim zostaje mistrzem Spartakiady chemików, mistrzem okręgu juniorów i mistrzem Polski juniorów w wadze piórkowęj. Zaczyna występy międzynarodowe w barwach Łodzi z Berlinem i meczach juniorów Polski i Węgier. Z. Kielich wchodzi też na stałe do drużyny walczącej w III lidze, wygrywając wszystkie walki w sezonie 1960/1961. Drużyna III ligowa walczy jednak ze zmiennym szczęściem i zajmuje miejsce w środku tabeli. Ponownie wystartuje w meczach III ligi w sezonie 1961/1962 kończąc sezon na trzeciej pozycji.

1961 Dla uczczenia 50-lecia TZWS odbył się towarzyski mecz bokserski PILICA : STAL Rzeszów (II liga) zremisowany 10 : 10. Gościnnie na ringu PILICY wystąpili Jan Szczepański - bokser LEGII Warszawa oraz Zygmunt Kielich bokser GWARDII Łódź. Sala LECHII „pękała w szwach", a kibice czekali pod salą z braku miejsc.
Oprócz J. Szczepańskiego i Z. Kielicha wyróżnili się Grzegorzewski, Porczyk i Jóźwiak.

1962 Mistrzami okręgu seniorów zostają J. Kołodziejski i Z. Kielich. Mistrzem okręgu juniorów w kategorii muszej został inny talent tamtych lat Janusz Grzegorzewski. Powołany do rozgrywek o puchar GKKF w reprezentacji Łodzi nie przegrał żadnej walki, remisując jedną walkę z mistrzem i reprezentantem Polski Gałązką. W mistrzostwach Polski seniorów Z. Kielich trafia na reprezentanta Polski, Zbigniewa Olecha i odpada w półfinale. Odpada również J. Kołodziejski.
Jesienią 1962 roku drużyna PILICY zostaje zdekompletowana. Odchodzą: Wiliński, Sołtysiak, Bąkowski, Kielich, Goździk i Piekarski. Młodzież nie jest w stanie sprostać wymogom trzeciej ligi i na początku 1963 roku drużyna zostaje wycofana z rozgrywek.

1963 Od czerwca do września trwają rozmowy mające na celu połączenie sekcji bokserskiej PILICY i LECHII pod wysokim patronatem ŁOZB, KW i KM PZPR, WKKFiT i MKKFiT. Pertraktacje nie przynoszą efektu.
Pojawiają się nowe nazwiska bokserów: Sobiech, Kuścik, Geszberg, Olkowicz. Rośnie sława trenera M. Twardowskiego, którego osiągnięcia podkreśla prasa.
Sezon 1963/1964 w III lidze jest podobny do poprzedniego. Zespół wystartuje z powodzeniem i po odejściu kilku zawodników wycofuje się na początku 1964 roku z rozgrywek.

1964 Zespół występuje w klasie A zajmując trzecie miejsce. W kategorii juniorów Stefan Sobiech zostaje mistrzem okręgu juniorów, a Kuścik wicemistrzem okręgu. Pięściarze PILICY są dobrze przygotowani i wyszkoleni technicznie i dlatego często reprezentują okręg z sukcesem. S. Sobiech zostaje mistrzem Polski juniorów. Walczy jeszcze W. Marażewski zostając mistrzem Spartakiady wojewódzkiej.
1965 W tomaszowskim boksie zaczyna się regres. Ani PILICA ani LECHIA nie mają pełnych składów do rozgrywek drużynowych co „Głos Robotniczy" z 27.01.1965 r. komentuje..."Tomaszów - ośrodek talentów bokserskich przestał się liczyć... "
Bokserzy PILICY startują jedynie w turniejach indywidualnych.
W mistrzostwach okręgu juniorów tytuły zdobywają Sobiech i Kuścik, a w seniorach widoczny jest J. Grzegorzewski. Mistrz Polski S. Sobiech po raz drugi zostaje mistrzem Polski juniorów.
Te pojedyncze sukcesy nie powodują jednak wzrostu ilości chętnych do szkolenia.

1966 Decyzją gremiów partyjno - sportowych we współpracy z ŁOZB do walki o II ligę dopuszczono dwa zespoły województwa LECHIF i ŁKS. Bez zgody Zarządu Klubu PILICA do drużyny LECHII dołączono zawodników PILICY: Sobiecha, Kuścika, Frąckowiaka, Kołodziejskiego, Stępniaka i Kujawskiego, który nie zgodził się jednak na zmianę barw klubowych.
PILICA prowadzi dalej szkolenie młodzieży, która jednak nie ma możliwości startów chociaż pojawiają się nowe talenty: Kielich II, Franas, Miazga, Przybysz i Frąąkowiak.

1968 W rankingu ŁOZB juniorów i seniorów PILICA zostaje sklasyfikowana na 8 miejscu na 14 klubów województwa łódzkiego.

1969 Drużyna juniorów PILICY wygrywa Spartakiadę Ziemi Łódzkiej, a w Centralnej Spartakiadzie Młodzieży - mistrzem zostaje Goska a wicemistrzem Olkiewicz. W lidze juniorów PILICA wygrywa wszystkie mecze, a władze nadrzędne przekazują PILICY rolę wiodącą w boksie i oddają jej byłych zawodników Sobiecha i braci Kielichów.

1970 Niepowodzeniem był start w meczach z POLONIĄ W-wa o wejście do II ligi, po czym zespół występuje w lidze międzywojewódzkiej walcząc z zespołami: GWARDIA W-wa, GWARDIA Łódź, WIDZEW II, BŁĘKITNI II Kielce, KSZO Ostrowiec, BROŃ Radom i RKS Ruda. Przybylski zostaje wicemistrzem Centralnej Spartakiady Młodzieży. Wraz z utratą sali przy zakładzie treningi przeniesione są do SP nr 14 i TS.

1972 ŁOZB powołuje do kadry wojewódzkiej juniorów: Mieczysława Mateckiego w. lekka, Czesława Jagiełłę - w. półśrednia i Tomasza Kozubskiego w w. średniej. Jesienią w zawodach o puchar prezesa RKS Ruda Zygmunta Cichego zwyciężają Roman Chyb i Tomasz Kozubski.

1975 W latach 1973 - 1975 nie było większych sukcesów. Sport bokserski przyciąga coraz mniej chętnych do trudnego treningu i walk. Nie pomagają imprezy propagandowe jak mecz bokserski w Tomaszowie: ŁÓDŹ-HONVED BUDAPESZT 6 : 14. Walczyli też pięściarze PILICY Józef Stefański i Czesław Jagiełło przegrywając swoje walki.

1976 Po 20 latach pracy trenerskiej rezygnuje z pracy ze względu na stan zdrowia M. Twardowski - wychowawca wielu talentów pięściarskich w tym mistrza olimpijskiego Jana Szczepańskiego.
W grudniowym turnieju roczników spartakiadowych województw walczy liczna reprezentacja PILICY. Wygrywają: Grabowski, Dąbrowski, Boguszewicz, Lorencki, Majewski i Tuchowski.

1977 W styczniu, w turnieju o puchar prezesa Z. Cichego w Tomaszowie Maz. startuje 30 zawodników okręgu łódzkiego w tym: WIDZEWA, GWARDII Łódź, POGOŃ Zduńska Wola. Siedem zwycięstw PILICY jest zasługą pracy zarówno M. Twardowskiego jak i Jana Kołodziejskiego, który wraz ze Zdzisławem Celnerem trenują młodych pięściarzy w Technikum Samochodowym dzięki patronatowi dyr. Henryka Pąkowskiego. Zwyciężają: Z. Grabowski, S. Sułkowski, J. Bogusiewicz, Lorencki, J. Mendel, Z. Walaszczyk i Z. Molenda.
Do półfinału Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży dochodzi tylko jeden zawodnik PILICY - Zbigniew Grabowski.

1978 Patronat nad sekcją bokserską PILICY objął RTS WIDZEW Łódź wspomagając sekcję szkoleniowo i zapewniając dalszy rozwój narybku pięściarskiego.
W memoriale Z. Cichego tylko dwóch bokserów PILICY awansowało do finału Lasota i Majewski, pierwszy remisując, a drugi przegrywając walki finałowe.
W mistrzostwach pierwszego kroku walczył tylko Kołazda w wadze papierowej. Pozostałe występy były bez sukcesów.

1979 Puchar im. Prezesa Z. Cichego uwidocznił postępy: Grabowskiego, Stępnia, Jaszczyka, Fałka, Lorenckiego, Piela i Szafrańca, ale problemy sekcji takie jak ograniczone fundusze, brak własnej sali i spadek popularności i masowości boksu były już zbyt wyraźne i hamowały dalsze postępy w sekcji. Po skończeniu szkoły chłopcy nie kontynuowali już treningów i kończyli swoją przygodę z boksem. Jedyny medal dla bokserów zdobył R. Fałek - brąz - w Bydgoszczy, w Centralnej Spartakiadzie Młodzieży - waga średnia. Oprócz niego w eliminacjach uczestniczył R. Grabowski.

1980/84 ŁOZB klasyfikuje sekcję bokserską na trzecim miejscu w okręgu, za GWARIĄ i WIDZEWEM Łódź. PILICA zajmuje się szkoleniem juniorów przygotowujących ich do występu w reprezentacji województwa i w CSM. Trwa to przez lata 1978 -1980, lecz liczba wyszkolonych zawodników maleje. Walczą oni najczęściej w reprezentacji okręgu łódzkiego. Klub przeżywający wówczas ostry kryzys finansowy szuka oszczędności również w sekcji bokserskiej.
Zarząd planuje zawieszenie sekcji, ale ratunkiem bylo porozumienie z RTS WIDZEW. WIDZEW zobowiązywał się w umowie do refundacji części kosztów utrzymania sekcji bokserskiej w KS PILICA, natomiast PILICA zobowiązywała się do przekazywania do Łodzi wyróżniających się bokserów kończących wiek juniora.
W wyniku tej umowy do WIDZEWA przekazano: Janusza Szafrańca, Jerzego Dałka, Zbigniewa Grabowskiego, Jacka Lasotę, Leszka Świecha, Jacka Derewendę i Włodzimierza Ronka, którzy z powodzeniem walczyli w drużynie walczącej o II ligę.
Jan Kołodziejski i Zdzisław Celner trenujący chłopców w Zespole Szkół Zawodowych Nr 3 byli wytrwałymi fanatykami tej dyscypliny sportu - ostatnimi już w tym wieku w Tomaszowie Maz. Dzięki nim sekcja ciągle istniała i szukała możliwości na dalszą działalność.
W 1980 roku zanotowano w Mistrzostwach I kroku zwycięstwa: Jerzego Dałka, Bogdana Fałka i Krzysztofa Abramezyka. Adam Paunkiszkis zdobył VIII miejsce w MP juniorów, a mistrzami okręgu zostają Roman Fałek i Jacek Lasota.
1981 rok - mistrzem okręgu juniorów starszych zostaje Roman Falek, a Bogdan Falek jest wicemistrzem strefy.
1982 rok - Roman Fałek zdobywa mistrzostwo strefy i ząjmuje 6 miejsce w MP juniorów
1984 rok - mistrzem strefy zostaje Mirosław Kaczmarek.
W latach 1980 - 1984 barw okręgu łódzkiego bronili: Zbigniew Grabowski, Roman Fałek, Jacek Lasota, Dariusz Jaszczyk, Jan Majchrzak, Sławomir Morawski, Włodzimierz Grzesik i Mirosław Kaczmarek.

1986 PILICA jest jedyną sekcją bokserską w województwie piotrkowskim. Klub kończy współpracę z WIDZEWEM, a Wojewódzka Federacja Sportu przejmuje refundację kosztów sekcji, z celem przygotowywania reprezentantów województwa do Mistrzostw Polski juniorów i Ogólnopolskich Spartakiad Młodzieży. Próby rozmów o współpracy z silnymi klubami jak GWARDIA Łódź, BŁĘKITNI Kielce i IGLOPOL Dębica nie wyszły, gdyż chciały one dostawać już wyszkolonych zawodników.
Wyróżniającymi się bokserami byli juniorzy: Włodzimierz Grzesik, Dariusz Graniak, Jacek Włodarczyk, Robert Rdzany, Andrzej Piasecki, Zdzislaw Kupis, Robert Stoliński i inni.

1987 Srebrnymi medalistami Wojewódzkiej Spartakiady zostali juniorzy starsi: Zbigniew Andraczek i lreneusz Frąckowiak, wśród juniorów młodszych Andrzej Trakan i Andrzej Szperna.

1988 Wojewódzka Spartakiada wyłonila wicemistrzów - Zbigniewa Andraczka i Dariusza Gramiaka w kategorii juniorów starszych oraz Andrzeja Szpernę i Tadeusza Rusieckiego w kategorii juniorów młodszych. Andrzej Szperna i Tadeusz Rusiecki zdobyli też w tym samym roku tytuły wicemistrzów strefy w Koninie. Tadeusz Rusiecki potwierdził wcześniejsze zwycięstwa startując w XV OSM w Olsztynie.
Młodsi obiecujący bokserzy to: Sławomir Krasoń, Tadeusz Rusiecki, Krzysztof Sipek, Marcin Chrząszcz i Mariusz Kielich (syn byłego reprezentanta i wychowanka PILICY).

1989 Pracę z sekcją bokserską kontynuuje już tylko Jan Kołodziejski. ŁOZB klasyfikuje sekcję bokserską PILICY na trzecim miejscu (na 9 klubów).
W finale OSM walczy Włodzimierz Przybysz. Mistrzami okręgu zostają Sławomir Krasoń w wadze lekkiej a wicemistrzami Kopiecki w wadze koguciej i Jamioła w wadze ciężkiej.

1990/93 LOZB klasyfikuje PILICĘ na 4 miejscu w okręgu, a Szymczak zajmuje drugie miejsce.
Do finału OSM docierają Smiechowicz w wadze lekkiej i Małecki w wadze średniej. Kolejne lata ograniczają coraz bardziej ilość startów, a ciosem w sekcję jest zakaż korzystania z sali w ZSZ Nr 3. Sekcja chyli się ku definitywnemu upadkowi.
Wyróżniający się bokserzy tego czasu to: Michalecki, Osowski, Pietrzak, Pluta, Piekarski, Rychter, Czechowicz i Osenka. W sekcji ćwiczy jeszcze 15 chłopców.

1994 Ostatni okres w sekcji jest smutny. Ostatni schodzi z posterunku „kapitan" - Jan Kołodziejski. Boks był słynniejszą sekcją w historii klubu. Wychowankami PILICY byli znani potem w kraju reprezentanci Polski. Bujny rozwój boksu w okresie powojennym, działania Zarządu oraz popularność boksu wśród młodzieży i kibiców gasną z biegiem lat. Wśród popiołów wspomnień, które próbuje uratować ta kronika błyszczy jeden diament - MISTRZ OLIMPIJSKI - JAN SZCZEPAŃSKI - był szlifowany w PILICY, przez trenera MIARIANA TWARDOWSKIEGO, który zmarł w lipcu 2000